Karin en Arco

 

 

Op vrijdag 5 mei 2023 was de achtertuin van het huis van dit bruidspaar ineens even voor een uurtje Huis van de gemeente. De dagen ervoor was er door de bruidegom met familie en vrienden hard gewerkt om drie geschakelde partytenten op te bouwen voor zowel de ceremonie als het huwelijksfeest later op de dag. De weersvoorspelling stond het niet toe om enig risico te nemen en de ceremonie in de open lucht te doen.
Een vierde partytent overbrugde de afstand tussen de woning en de trouwlocatie en werd gebruikt als entree en als plek waar de catering kon werken.
Aan de neefjes en nichtjes was ook gedacht en voor hen stond een groot opblaaskasteel klaar om te klauteren en te springen. Door de regen die gestaag die ochtend aan het vallen was, bleef het kasteel nog even aan de grond.
Bij de eerste kennismaking in december van 2022 lieten Karin en Arco er geen misverstand over bestaan, dat hun eigen tuin dé locatie voor hun huwelijk zou, wat of de familie hen ook zou aanbieden. Dit was hun droom, die op 5 mei moest uitkomen.

Een zekerheid, die vanaf het eerste moment, dat ze elkaar leerden kennen, ook al bestond. Waar de een viel voor de humor en de diepgaande gesprekken van de partner waarmee hij in contact kwam, was het de nuchterheid en eerlijkheid van de man, die zij zocht, die voor haar aanleiding vormde om hem niet meer te laten gaan. En in de stilte van de Noorse bergen, was het Arco, die een jaar geleden zijn Karin ten huwelijk vroeg en zij daar volmondig JA op antwoordde.
Het was geen lange kennismaking, maar wel een intense - mede gedwongen door de maatregelen rondom Covid-19. De eerste vonk was krachtig genoeg om een langdurige en huwelijkse relatie als getrouwd paar met elkaar aan te durven.

Waar we eerst dachten dat neefje Tom het wel zou doen, was het uiteindelijk toch Sven die maar al te graag wilde helpen om met de hamer de huwelijksbevestiging te bekrachtigen en waar we eerst dachten, dat alleen nichtje Anna de trouwringen zou komen overhandigen, werd zij op het laatst nog vergezeld door nichtje Linde.
De ringen overigens, waren twee hele bijzondere ringen... van hout en van goud… twee soorten hout en een gouden ring in het midden, waarbij het goud staat voor het 'altijd' en het hout erboven en eronder het gewoon heel bijzonder maakt.

Als getuigen bij het huwelijk koos Karin voor haar moeder en haar beste vriendin Janneke, terwijl Arco zijn enige en oudste broer Henk koos tezamen met zijn bijzondere vriend Henk, door mij gemakshalve aangeduid als Henk-1 en Henk-2.

In ons laatste gesprek voorafgaande aan de huwelijksdag hebben we met elkaar de muziek gekozen... het werd Canon in D voor piano en cello van Johan Pachelbel. Op de tonen van dit nummer kwamen Karin en Arco de tent in en bij het ondertekenen van de akte kon het nummer worden afgemaakt.
De tekst van de woorden, die bij dit nummer hoort, kon ik goed gebruiken om dit bruidspaar te typeren:

Altijd mijn liefste, hoe ver of hoe dichtbij je ook bent, je bent en blijft mijn liefste schat, mijn allerliefste, en op God na ben je mijn enige vertrouwen en hoop èn de bevrijding van al mijn angsten.

Het verhaal van het leven van Karin en Arco zou - als het aan hen had gelegen - een heel kort verhaal zijn geweest. Door de inbreng van familie en vriendin (die ik als gebruikelijk hiervoor had benaderd) werd het een vollediger verhaal en kwamen leuke anekdotes uit jeugd- en schooltijd voorbij, die de gasten flink deden lachen en de ceremonie weer een mooi, maar vooral evenwichtig karakter gaf: het (h)eerlijke midden tussen ernst en humor.

 

Desgevraagd hebben Karin en Arco mij over onze samenwerking rond hun ceremonie mij het volgende geschreven:

U heeft het fantastisch gedaan. Wij hebben u een 10 gegeven, omdat we dat daadwerkelijk vonden. 
We kijken terug op een mooie ceremonie en zijn heel blij met uw inzet en alles wat u heeft gedaan voor ons.

Ik kreeg ook nog een waardevolle tip, die ik in bepaalde omstandigheden zeer zeker ter harte ga nemen en waarvoor ik Karin en Arco dank. Zij deden mij de volgende suggestie aan de hand:

Wat betreft de aanpak en de betrokkenheid van onze ouders, is het misschien een leuke tip om in plaats van digitaal bevragen de al wat oudere mensen, die niet zo vaardig zijn in het omgaan met WhatsApp of mail, thuis te bezoeken en hen onder het genot van een kop koffie hun verhaal te laten vertellen.