Dominique en Timothy
Het jaar 2023 was nog maar 3 dagen oud en mijn eerste ceremonie in dit jaar werd die van Dominique (we noemen hem gewoon bij zijn korte voornaam) en Tim op woensdag 4 januari 2023.
Als kinderen woonden zij allebei in dezelfde wijk van Gouda en kenden elkaar dus al op vrij jonge leeftijd van het samen spelen en samen bivakkeren op straat. Tim was weliswaar een paar jaartjes ouder, maar dat deerde indertijd niet. Ze waren gewoon goede vrienden van elkaar.
Beiden hadden overigens een niet al te fijne jeugd. Dominique's vader en moeder gingen uit elkaar toen zij nog maar 4 jaar oud was.
De vader van Tim werkte meer dan 60 uur per week en moeder was zijn rechterhand, maar werkte daarnaast ook nog in de GGZ. Hij stond er daardoor al vrij snel helemaal alleen voor en noemt het zelf een rollercoaster. In deze situatie vonden de vrienden in elkaar altijd de steun en toeverlaat, die iedereen in zo'n situatie nodig heeft.
Toen Tim in groep 5 van de basisschool zat, kreeg hij een aanvaring met een auto, brak op twee plaatsen zijn bovenbeen en liep een hersenbeschadiging op. Na de revalidatie bleek dat dit een ernstige beperking met zich mee bracht in het kunnen leren. Tim werd een man van de praktijk.
Vader en moeder kwamen al jong te overlijden.
Via gemeenschappelijke vrienden ging het oppervlakkig kennen vanzelf over in steeds beter leren kennen.
Dominique kwam wat vaker bij Tim thuis over de vloer, keek samen met hem een filmpje, hielp af en toe bij een klus en de vriendschap groeide steeds verder uit.
Op zekere dag troonde Tim zijn vriendin mee naar Katwijk aan Zee voor een strandwandeling en om lekker met elkaar te kletsen (zoals Tim dat beschrijft). Op de weg terug naar huis vroeg hij haar om haar hand en dat moment was het begin van het grote leven samen.
In de ceremonie, die vooral nu in kleine kring werd gehouden en tot doel had de relatie formeel te bevestigen in het (financiële) belang van de toekomst van henzelf en dat van de kinderen, waren het de moeder van Dominique en een van de (stief-) zusjes die de rol van getuigen op zich namen.
De beide kinderen van Dominique en Tim waren uiteraard aanwezig, evenals hun in aantocht zijnde zusje, maar zij hadden nu nog geen rol in de ceremonie, behoudens dan dat de oudste van de twee mij hielp om met een ferme tik van de huwelijkshamer de nu in het huwelijk bevestigde relatie van mama en papa te bevestigen.
Dominique en Tim zijn vastberaden hun trouwmoment nog eens ceremonieel te bevestigen voor alle vrienden en bekenden, die er vandaag niet bij konden zijn. In die ceremonie komen Jacey, Noé en (de inmiddels geboren) Zaya Jasmin uiteraard nog meer centraal te staan.
Dominique en Tim vinden er zelf het volgende van:
Wij hebben op korte termijn moeten trouwen en Pim heeft ondanks de korte termijn er alles aan gedaan om het voor ons zo perfect en speciaal mogelijk te maken. Ook is hij zeer betrokken bij onze situatie en erg respectvol! Pim wij willen je bedanken voor de mooie herinnering die wij mogen toevoegen aan ons leven.
Bedankt.
