Yvonne en Cas

22 02 2022 is een mooie palingdroom omdat je de cijfers twee kanten op kunt lezen en in dit geval dezelfde datum krijgt te zien. Deze 22e was nog niet eens iets dat al langer hun droom was, maar wel een dag, die al zo'n 9 jaar lang elke maand wordt gevierd sinds zij op 22 juni 2013 onafscheidelijk werden. Vanaf vorig jaar december ben ik met Yvonne en Cas op weg gegaan naar wat het 22e huwelijk bleek te worden, dat ik in de gemeente Waddinxveen mocht sluiten.
Testamentair was alles al goed geregeld, het paar had al heel lang een samenlevingscontract en de geboorte van hun zoon Finn in 2020 had de relatie intussen de gewenste bestendigheid gegeven. Maar toch was daar ook opeens die kriebel tijdens dat etentje ergens in 2021. Daar ging een periode aan vooraf, die niet echt prettig was en veel verdriet teweeg had gebracht, maar … zo vertelde Yvonne mij, "toch vonden zij het best wel een fijn idee om zo’n feestje te hebben met de mensen die je het meest dierbaar zijn en die heel dicht bij je staan… een mooie jurk en dito pak… en ook nog eens samen met hun trots en grootste schat tot nu toe". Hoe mooi kan die droom dan toch zijn en - niet te vergeten- uitkomen.

Ondanks de "kleine verspreking" bij binnenkomst werd de ceremonie precies zoals Yvonne en Cas zich hadden voorgesteld. Met de hilarische bijdragen van hun ceremoniemeester en van hun getuigen over de wilde vroege jeugdjaren en de jaren die na hun studie volgden in de Amsterdamse nachthoreca en het bijbehorende uitgaansleven, kwam er dan toch de helderheid over wat er over hen zou kunnen worden verteld. Iets waar zij al een tweetal maanden heel nieuwsgierig naar hadden uitgekeken en mij met enige regelmaat over hadden bevraagd.
Vader Kees mocht de bruid binnen leiden op de tonen van het nummer Wees zuinig op mijn meissie van André Hazes. Finn tekende met hulp van nichtje èn bruidsmeisje Nikki zijn Kinderakte, bracht de ringen in een speciaal voor hem gemaakt safety transport koffertje, en neef Sepp mocht de hamer hanteren om het JA-woord van zijn tante en oom te bekrachtigen. Het tekenen van de akte ging onder de tonen van het nummer van Dune Hand in hand, waarin kort maar krachtig en met de nodige herhaling wordt gezongen:

Laten we hand in hand
Het mooie land binnen gaan
Zij aan zij
Naar een wereld die zo helder schijnt.

Nadat het paar bij aankomst op het plein voor het gemeentehuis al een warm welkom had gekregen van de leidsters en kinderen van de kinderopvang van hun zoon Finn, werden Yvonne en Cas na afloop van de ceremonie op het bordes van het gemeentehuis en op weg naar de feestlocatie in Boskoop feestelijk toegejuicht door vrienden, die de wind en de miezerige regen hadden getrotseerd om dit moment mee te kunnen maken.